Diasporic Images of Istanbul

İstanbul’un sinematografik imgeleri, Yeşilçam’dan bugüne farklılaşmaktadır. Yeşilçam melodramlarında evin bir uzantısı, tür iç mekân gibidir İstanbul. 1960’lı ve 1970’li yılların toplumsal gerçekçi filmlerinde ise taraftan bakışın öne yöneldiği, ele geçirilmesi gereken arzu mekânı, diğer mücadele edilmesi kötücül evrendir. 1990’lardan bugüne, İstanbul artık olumlu ya da olumsuz imgenin yüklenmediği, sıradan ilişkilerin hayatların şehridir. Bununla birlikte Kürt Kürtleri konu edinen filmlerde nasıl imgesinin oluştuğuyla ilgili akademik çalışmaya rastlanmamaktadır. sinemasının gelişiminde önemli yere sahip olan İstanbul; 1990’ların sonlarından bu yana filmlerinin yoğun şekilde üretildiği, dağıtıldığı izlendiği merkezlerden biridir. Bu durum, yani hem Kürtler de sineması açısından merkeze dönüşmesi; sorunuyla kültürel, sanatsal, politik kolonyalist metropol olmasıyla bağlantılıdır. Dolayısıyla yönetmenler senaristler İstanbul’un; belli algıların, duyguların, fikirlerin yoğunlaştığı mekâna dönüşmesi anlaşılabilir. makalede, Kürtlerin edildiği Türk sinemasında görülmeyen yeni belirdiği iddia edilmektedir. diasporik imgesi olarak adlandırılan imge, dizi film üzerinden çözümlenecektir. aktivizmin, devletten toplumdan yayılan şiddetin, geride bırakılan “ülkeye” duyulan özlemin geçici ortamı dağılmanın, delirmenin, parçalanmanın mekânıdır.